گبه دو طرفه یا گبه پتویی به گبه ای می گویند که هر دو طرف آن بافته شده است و همانطور که از اسم آن مشخص است به عنوان پتو کاربرد داشت و بیشتر توسط مردمانی که در دامنه زاگرس زندگی می کردند ( لر های فارس ، قشقایی و بختیاری) بافته می شد.
الیاف به کار برده شده
در این نمونه گبه‌ها به منظور نرمی و دل پذیری بیشتر از پشم استفاده می‌کنند.
این نمونه گبه‌ها به دلیل پرز های بلندی که دارند در هنگام استفاده بسیار نرم و دلپذیر هستند و از گبه های دو طرفه علاوه بر پتو به عنوان زیر انداز نیز استفاده می شود.
تاریخچه استفاده
تا پیش از آمدن پتو های یزدی ، اصفهانی و انگلیسی عشایر و مردم ساکن در دامنه زاگرس از این گبه های برای جلوگیری از سرما استفاده می کردند.
پس از آمدن پتو های انگلیسی و اصفهانی و… از این نوع گبه ها به عنوان زیرانداز استفاده می‌شد.
در دوران کنونی نیز از گبه های دو طرفه به عنوان فرش و زیرانداز استفاده می شود و گبه های بافته شده درای پرز های بسیار کوتاه تری هستند ولی به دلیل تقاضای زیاد برخی از کارخانه ها گبه های دو طرفه را با پرز های بلند نیز می بافند؛ البته در دوران کنونی این گبه ها بسیار گران هستند.
طریقه بافت
این نوع گبه‌ها توسط دو نفر و توسط دار قالی دو طرفه بافته می شود.
دارهای معمولی به دیوار تکیه داده می شوند و فرش توسط بافنده بافته می‌شود ولی دار های دو طرفه تکیه گاهی ندارند که این مشکل امروزه به سادگی حل می شود ولی در گذشته برای عشایر نشینان بسیار مشکل بود.
یکی دیگر از دشواری های موجود در بافت این نوع گبه ها این است که باید توسط دو نفر بافته شوند و این دو نفر باید هر دو یک طرح را ببافند پس باید قبل از بافت این نوع گبه هر دو یک طرح را مدنظر بگیرند.